Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Περί... ονείρων

Τα όνειρά σου είναι καταδικά σου, κριμένα βαθιά στους διαδρόμους του μυαλού σου και κανείς δεν μπορεί να φτάσει εκεί για να σου τα κλέψει.
Έτσι νομίζεις? Έχεις σκεφτεί πόσες φορές εσύ ο ίδιος έχεις επιτρέψει να εισβάλουν κάποιοι στο “θάλαμο” των ονείρων σου και να τα λεηλατήσουν? Ναι, είναι εκείνες οι φορές που δείχνεις εμπιστοσύνη ή που νομίζεις ότι θα σε καταλάβουν. Αμ δε…
Άσε που και εκείνοι, δεν σε κλέβουν  πάντα συνειδητά. Το κάνουν χωρίς να το θέλουν γιατί απλά… είδαν φως και μπήκαν και στρογγυλοκάθισαν.
Παίρνεις είδηση λοιπόν την όλη κατάσταση κάποια στιγμή και ανασυγκροτείσαι και απομονώνεις τα όνειρά σου από τους άλλους. Μέχρι εδώ καλά….ε?
Τι γίνεται όμως με τη περίπτωση που εσύ ο ίδιος περιφρονείς τα όνειρά σου? Χμ….  Πως γίνεται αυτό? Θα σου πω και μη τα βάλεις πάλι μαζί μου.

Πολλές φορές, μοιραζόμαστε τα όνειρα άλλων και για διάφορους λόγους που δεν είναι του παρόντος (ή είναι? Θα δούμε αργότερα…) αρχίζουμε σιγά-σιγά να τα θεωρούμε και δικά μας. Και τα δικά μας, τα καταδικά μας όνειρα, πάνε περίπατο, ξεχνιούνται.
Τι αποτέλεσμα φέρνει αυτή η …υποχώρηση? Αυτό που ακριβώς σου λέω. Υποχώρηση. Τα λέω λίγο τραγικά? Ok, δεν υποχωρείς, απλά τα βάζεις παραπίσω, αλλάζεις ας πούμε τις προτεραιότητες.  Σκέψου όμως και αυτό… Ο άλλος έχει συνηθίσει να ασχολείσαι με τα δικά του όνειρα και όταν τολμήσεις να αναφερθείς στα δικά σου (έτσι, γιατί κάποια στιγμή τα πεθύμισες βρε αδερφέ), σε κοιτάζει σαν εξωγήινη. Και γιατί να παλέψει μετά για την πραγματοποίηση των δικών σου, αφού μια χαρά πραγματοποιούνται τα δικά του και μάλιστα και με τη δική σου βοήθεια.
Και όταν τα όνειρά σου κοντράρονται με τα όνειρα του άλλου? Τι κάνεις τότε? Εδώ σε θέλω, στα δύσκολα.


Πω-πω κουβάρι το έκανες το μυαλό σου απόψε. Εξοντώθηκα να σε παρακολουθώ. Μη τολμήσεις να αναφερθείς στους λόγους που μας κάνουν να αποδεχτούμε τα όνειρα των άλλων, τουλάχιστον όχι  απόψε.
Το θέμα περί ονείρων κλπ…κλπ…κλπ… είναι αστείρευτο.
Σου έχω και μια σημείωση. Μη τολμήσεις ποτέ να ξεχάσεις τα όνειρά σου γιατί, απλά, δεν θα το καταφέρεις. Τα όνειρα δεν ξεχνιούνται. Μένουν εκεί, θαμμένα, και όσο δεν παλεύεις να τα πραγματοποιήσεις, αυτά θα σε βασανίζουν.

Άντε….ώρα για ύπνο… και έχει και κουνούπια.

Ένα προβατάκι… δύο προβατάκια… τρία προβατάκια… 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου