Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Περί...δυνάμεως

Πάντα αυτοσαρκάζεσαι και λες ότι είσαι κατσαρίδα και επιβιώνεις κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Μεγάλη κουβέντα. Αλλά εσύ αισθάνεσαι δυνατή. Το βλέπουν και οι άλλοι γύρω σου και φοβούνται. Εσύ δεν θέλεις να σε φοβούνται. Ποτέ δε σκέφτηκες να βλάψεις κάποιον. “Ποτέ μη κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν,” λες.

Τελικά, ο δυνατός άνθρωπος είναι αποδεκτός από το περιβάλλον του ή όχι? Τον φοβούνται ή τον θαυμάζουν? Ναι, μπορεί να θαυμάζουν τη δύναμη που έχει να επιβάλλεται. Όχι… όχι… μακριά από σένα τέτοιος θαυμασμός. Χάθηκε δηλαδή να σε εκτιμάνε και να σε σέβονται? Έλα μου όμως που αυτές οι λέξεις είναι ξεχασμένες.
Πάντως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αν είσαι δυνατός, είσαι κάτι βρε παιδί μου, έστω κάτι παραπάνω από το τίποτα.
Υπήρξε όμως και μια φορά που σε είδαν δυνατή και σε περιφρόνησαν.
Ναι, ξέρω, πονάει όταν θυμάσαι αυτό το διάλογο. Ήταν ανάγκη να τον ξαναθυμηθείς πάλι?

-Εσύ είσαι δυνατή και ξέρεις να τα βγάζεις πέρα μόνη σου.
-Το ξέρω μαμά αλλά θέλω να νιώσω τη παρουσία σου.
-Μα η αδερφή σου έχει μεγαλύτερη ανάγκη από σένα και πρέπει να είμαι στο πλευρό της.
-Κι εγώ έχω ανάγκη μαμά. Όποτε έχω έρθει να σου πω ένα πρόβλημά μου, γυρνάς τη συζήτηση σ’ αυτήν.
-Εσύ τι θα έκανες αν είχες δυο παιδιά και το ένα είχε πρόβλημα? Σύγουρα θα έριχνες το βάρος σου στο πιο αδύναμο.
-Δεν είμαι δυνατή μαμά. Μερικές φορές παίρνω αποφάσεις που δε ξέρω αν είναι σωστές και δεν έχω με ποιον να τις συζητήσω.
-Από μικρή τα κατάφερνες. Πάντα θα τα καταφέρνεις.

Τελικά η μητέρα σου ήταν αυτή που πίστευε περισσότερο από όλους στη δύναμή σου και δεν την περιφρόνησε, όπως νομίζεις. Και τις λίγες φορές που αυτή η “δύναμη” σε εγκατέλειψε, της το έκρυψες για να μη τη φορτώσεις και με το δικό σου πρόβλημα. Είδες που η μητέρα σου, άθελά της, σου έκανε καλό? Μη σε πιάνει λοιπόν το παράπονο. Ψάχνεις να φορτώσεις ευθύνες και δεν ξέρεις που? Για ρίξε μια ματιά στο καθρέφτη. Άντε, γιατί μερικές φορές το παρατραβάς.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου